Cyrkonie to najlepsi przyjaciele resoraka …

Skoro celem matchorette jest eksploracja i poznawanie świata małych samochodów, to im bardziej egzotyczni jego mieszkańcy się pojawią, tym lepiej. Szczególnie gdy projektowo dość drastycznie odstają od kanonu. Ale od początku. Jakiś czas temu na portalu aukcyjnym szukałem kolejnych ciekawych „przypadków” i w oko wpadł mi przecudny „złomek”. Obraz totalnej nędzy lakierniczej i rozpaczy w skali zniszczeń, ale wciąż zawadiacko łypiący reflektorem, no i stojący jednak na swoich kołach. Jeszcze bardziej intrygował model odwzorowanego auta, czyli FIAT 2300S Coupe. Udało się go wylicytować nie tracąc zbyt wiele z funduszy przeznaczonych na kupowane razem z nim „regulary” Matchboxa. Gdy dotarł po paru dniach, moim oczom (w okularach) ukazał się mniej więcej taki widok …

O cholera, pomyślałem. Resorak, któremu wszystko się otwiera. No, no, no. Zerknąłem na pas przedni, gdzie wyjątkowo kusząco mrugał do mnie lewy reflektor. Właściwie to nie mrugał, on błyskał, a nawet błyszczał. Nie mogło być inaczej skoro odbłyśnikiem w reflektorze jest cyrkonia. Rzucił na mnie czar i już wiedziałem, że muszę mieć jakiś inny egzemplarz tego producenta. Rzut oka na podwozie i już wiemy, że firmowane jest to marką Lone Star. Krótkie sprawdzenie … to marka brytyjskiej firmy Die Cast Machine Tools, powstałej jeszcze przed wojną i funkcjonującej do początku lat 80. Seria Road Master IMPY. Jakby było jeszcze mało to Super Cars. Ale nawymyślali. I to jeszcze nie koniec … zerknijmy …

Tak, podwozie ma zaznaczone – uproszczone – elementy zawieszenia i układu przeniesienia napędu. I jeszcze jeden rarytas … skrętne koła. W niewielkim stopniu ale jednak. Jest to na tyle precyzyjnie zrobione, że auta utrzymują tor jazdy. Jak na zamówienie, niedługo po Fiacie na aukcji pojawiła się większa liczba modeli marki Lone Star. Licytacja była ekscytująca i cokolwiek szalona, ale wiedziałem też, że nie można odpuścić. Nie wszystko się udało tak jak zaplanowałem, ale trafił do mnie całkiem interesujący tercet.

Nie dość, że egzotyczna marka, to i same auta też nietrywialne. Od lewej mamy Chryslera Imperiala, następnie czerwonego Forda Corsaira i na deser Jaguara MK X. Jakościowo jest to dość kontrowersyjna produkcja. Z jednej strony dużo „otwierania”, odwzorowane komory silników i cyrkonie w reflektorach, z drugiej natomiast trochę brakuje precyzji (dziwaczne, bardzo wysoko ustawione kierownice), której niby od resoraka aż tak nie należy oczekiwać, ale te auta jednak swoją „otwartością” obiecują coś więcej. Może pozornie. W sumie najbardziej zastanawia Jaguar. Jest to seria Flyers, prawdopodobnie późniejsza niż IMPY i ten samochodzik mimo, że nie ma cyrkoniowych reflektorów, ani skrętnych kół, ma wprowadzone w układzie jezdnym „szybsze” rozwiązanie. Inne, lepsze koła pozwalające na szybszą i pewniejszą jazdę. Zabieg podobny do tego jaki wykonano w matchboxach przechodząc z kół typu „regular” na koła/osie typu „superfast”. Ale to tylko domysły.

Jest jeszcze coś. Przez pokrywę silnika i klapę bagaźnika biegną pomarańczowe pasy, które są jakby z innej bajki (no to w sumie Jaguar). W podwoziu natomiast odnajdujemy śrubkę mocującą je do nadwozia. Samo podwozie natomiast wygląda na odnowione. To wszystko sugeruje, że ten Jaguar przeszedł prawdopodobnie proces restaurowania. I bardzo mnie ten dodatkowy fakt, w tej niezmiernie ciekawej historii, ucieszył. Bo to dowód na to, że komuś zależało na tym, aby zachować ten samochodzik w dobrym stanie. No i w jakimś tam stopniu stał się on nietypowy, a to zawsze cenne. Nie tylko wśród resoraków.

 

Pozostaje jeszcze jedna kwestia. Kwestia cyrkonii. Użyłem tej nazwy, bo jest popularna i szczerze mówiąc nie zastanawiałem się tak do końca nad zasadnością jej użycia. No i pozwoliła ładnie sparafrazować słowa M. Monroe w tytule. Ale sprawdziłem i okazało się, że cyrkonie na skalę przemysłową zaczęły być produkowane w 1973 roku. A to oznacza, że świecidełka wstawione jako reflektory w tych autkach raczej cyrkoniami nie są. Czym więc są?